2 jaar lang heeft onze kanjer zich staande weten te houden, gevochten als een leeuw!
Veel bleef Robbie niet bespaard, als er maar iets fout kon gaan dan was het wel bij Robbie, moedeloos werden we er soms van maar hoe ziek hij ook was, hoeveel complicaties er ook op zijn pad kwamen, hoe diep die dalen ook waren, hij wist zich er altijd weer uit te vechten.
Wat hebben wij veel bewondering voor de manier waarop hij die kl*te ziekte droeg, de manier waarop hij zijn stinkende best heeft gedaan om alle complicaties te overwinnen, Robbie je bent een TOPPER!!!
3 weken geleden kreeg Robbie zijn laatste beenmergpunctie en ruggenprik, de allerlaatste keer op afdeling Kameleon, wat een raar idee....
De allerlaatste keer op de OK.....
En dan eindelijk het fel begeerde bloemenkraaltje!!!!!!!
Gisteren kregen we de uitslag van het beenmerg, die is schoon!!!
Ook de bloedwaardes waren prima!
Robbie krijgt nog wel een oproep voor een MRI scan, Robbie heeft al een paar dagen last van zijn linker voet, deze is erg pijnlijk.
Ook word de fysiotherapeut ingeschakeld om een plan op te stellen om Robbie weer in goede conditie te krijgen, zoals de arts zei....om je lichaam weer gezond te krijgen!
En nu.......
Gaan we proberen ons leventje weer op de rit te krijgen, we zijn al een heel eind hoor maar in tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, het is voor ons nog niet over....
Ik kwam laatst een verpleegkundige van "onze" afdeling tegen in het winkelcentrum en die vroeg; hoe is het? Het is klaar antwoorde ik, waarop zij zei....voelt dat ook zo?? Ik kon volmondig antwoorden NEE zo voelt het zeker niet, iemand die het begrijpt!
Ik kan het ook niet uitleggen, natuurlijk zijn we hartstikke blij dat de behandeling klaar is, dat het zo goed gaat met Robbie en vooral dat hij nog bij ons is!!!!!
Maar wat gaan wij een vreselijke spannende tijd tegemoet, mijn gedachtes gaan soms aan de haal met mij en ik kan dan zomaar ineens straal misselijk worden...wat als dit, stel dat.....
Feit blijft gewoon dat de angst er nog flink in zit, dat het nog helemaal niet vast staat dat het ook daadwerkelijk klaar is, de eerst komende controles zullen het spannendst worden en hopelijk neemt die spanning later wat af......
Robbie heeft zijn leventje al aardig opgepakt, zijn opleiding gaat goed en hij loopt nu stage in een verzorgingshuis op de afdeling Welzijn en hij vind het leuk!! In Februari hoopt hij zijn diploma te halen! Verder gedraagt hij zich lekker als een PUBER :-)
Bas wacht met spanning op de uitslag van zijn examen (11 Juni de uitslag) en gaat dan naar het ROC, leren voor 1e autotechnicus!
Luca gaat naar groep 8 en Samantha naar groep 7
Wat hebben ze het allemaal super goed gedaan.... zo trots op onze kinderen!!!
Ook ik heb het afgelopen jaar mijn werk weer opgepikt, beetje bij beetje.....het voelt zo goed om even uit de wereld van de kanker te zijn en om gewoon met je collega's te kletsen en een lolletje te maken en bovenal te genieten van mijn mooie werk.
Afgelopen week is mij een opleiding aangeboden, deze kans heb ik met beide handen aangegrepen!!
Vanaf September ga ik leren voor Verzorgende IG, enorm dankbaar voor deze kans!!
Make a Wish is inmiddels ook weer bezig met Robbie zijn wens....Miami!
Naar alle waarschijnlijkheid gaan we deze zomer naar Miami Beach :)
Zo langzamerhand word het ook tijd om een eind te breien aan mijn blog, Ik zal het blog zeker nog updaten als we naar Miami zijn geweest en uiteraard als er belangrijke dingen te melden zijn.
Het blog blijft gewoon online staan, ik heb zelf erg veel gehad aan de blogs van anderen, soms was het heel herkenbaar en soms las je ook dingen die je liever niet wilde weten maar ik hoop dat anderen wat aan ons blog hebben.
Voor alle lieve mensen die ons gesteund hebben de afgelopen jaren, berichtjes gepost hebben, kaartjes gestuurd hebben, met ons meegeleefd hebben......uit de grond van ons hart.....BEDANKT!!!!
Jullie hebben geen idee hoeveel goeds ons dat deed.....
Een speciale dank en een hele dikke knuffel voor Marlon en Sabrina, dag en nacht stonden ze voor ons en de kids klaar, vragen hoefde niet het werd gewoon gedaan.....dank je wel lieverds!
Ook Carla, Esther, Jessica, Ingrid en Petra, bedankt voor jullie hulp met de opvang van Luca en Samantha, jullie hebben er voor gezorgd dat wij zoveel mogelijk bij Robbie in het ziekenhuis konden zijn...jullie zijn toppers!!
Fred, Belinda, Robbie, Bas, Luca en Samantha xxx
