zondag 15 juli 2012

Onzekerheid....

Hoe is het toch mogelijk dat elke keer als wij denken dat het goed gaat en er ogenschijnlijk de juiste weg is ingeslagen, alles binnen 5 minuten omslaat???
Met het ontstaan van een bloedprop,ondanks dat Robbie al 6 weken lang,2x per dag fragmin inspuit en hij al een keer aan de heparine heeft gelegen(trombose been) ,is niet alleen een gevaarlijke situatie ontstaan maar ook de vraag is opgekomen....hoe kan dit? En hoe nu verder? Hiermee is het hele behandelplan op losse schroeven komen te staan. Het staat nu wel vast dat Robbie zijn bloed niet goed reageerd en snel stolsels vormt,waarom/waardoor? Helaas weten de artsen hier nog geen antwoord op....
Robbie ligt sinds gisteren aan de heparine en is daarna nog 3x verhoogd omdat de heparine het bloed niet goed ontstolde....Robbie reageerd niet goed op de heparine....wij als ouders worden er moedeloos van.....
Afgelopen nacht ben ik bij Robbie gebleven,gelukkig een rustige nacht gehad,althans Robbie heeft dankzij de morfine goed geslapen,ik,vanwege alle alarmen en binnenlopende verpeegsters heb de nacht wat minder fijn ervaren. Maar het was fijn om bij hem te zijn!
De picclijn is er vandaag niet uitgehaald omdat de heparine niet goed werkte,de artsen vonden het risico te groot. De heparine is vanmiddag op de maximale dosering gezet,vanavond is er opnieuw bloed geprikt en nu was de waarde op de ondergrens(moet tussen 2 en 3 zijn en was nu 2) hopelijk is het morgen nog wat hoger.
Morgen is er groot overleg tussen de artsen,hoe gaan we verder,kan Robbie het volgende blok zware chemo(na het 2de blok waar we nu nog inzitten en nog 2 weken moeten) nog wel aan? Of moet er een andere weg worden ingeslagen? Er is zelfs al gesproken over versnelde transplantatie.....afgezien van het feit dat er nog geen donor is gevonden.....zijn wij geschrokken van deze opmerking want krijgt de transplantatie dan wel een eerlijke kans? De voorbehandeling(chemo) is immers nog lang niet ten einde....kortom veel onzekerheid en veel vragen....hoop morgen wat wijzer te worden....het feit dat de artsen het nu even niet weten gaat mij een slapeloze nacht opleveren...alles behalve een fijn gevoel!!!
Robbie kan momenteel wel wat steun gebruiken in de vorm van een kaartje....voor degene die een kaartje wil sturen hier het adres:
Wilhelmina kinderziekenhuis
tnv Robbie Verkerk
Afd. Giraf kamer 17
Postbus 85090
3508 AB Utrecht

Gisteren heb ik een prachtig boeket ontvangen van Directie en collega's van Amaris Voor Anker,echt super lief!! Bedankt allemaal!!!


5 opmerkingen:

  1. Jeetje wat een ellende weer, net als het zo lekker ging. Wij wensen jullie en vooral robbie heeel veel sterkte en kracht om zich hier weer goed doorheen te slaan. Zet hem op man!
    En de rest van de familie ook veel sterkte. Wij leven enorm mee.
    Gr jessica, yordi en de rest vd de familie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Edith van Velzen- Greidanus16 juli 2012 om 09:26

    Wat moeten jullie niet allemaal verwerken!!! Wat een onzekere situatie en we duimen en leven intens met jullie mee om door deze vreselijke tijd heen te worstelen, maar Robbie jij bent echt een kanjer. Heel veel sterkte allemaal. xxx Aad en Edith, Philip (die is nu een week bij ons in Duitsland) en Kenneth en Tanya

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Marco van Overbeek16 juli 2012 om 09:39

    Lieve Familie

    Wat kan het leven soms oneerlijk zijn denk je bij het lezen van dit bericht over Robbie.
    Waar verdient hij en waar verdienden jullie dit aan. Het antwoord is NERGENS maar hier wordt helaas niet naar gekeken.
    Alles heb je er voor over als het maar over gaat zo,n gevoel herken ik zelf als geen ander.
    Zonder over de problemen die ik al vanaf 2000 heb ziekenhuis in en uit te praten zou ik kunnen begrijpen dat je moedeloos wordt van dit alles en je het gewoon niet meer weet.
    Blijf vooral hopen hopen en nog eens hopen en houden jullie elkaar vast met die liefde die iedereen voor voor jullie voelt.
    Als ik iets zou kunnen doen hoef ik daar niet over na te denken en laat het mij weten.
    Nu kan ik alleen mijn steun via deze blog uiten.
    Bezoeken zou ik graag willen maar omdat het mij zo al aangrijpt is het voor mij emotioneel te zwaar om Robbie zo te zien liggen.


    Lieve Groet Marco van Overbeek

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een ellende maken jullie in deze tijd door,willen jullie langs deze weg even alle steun geven die jullie nodig hebben,hou goede moed en hoop op een goede morgen

    BeantwoordenVerwijderen
  5. met karel robbie je moeder vertelde mijn over jou
    dat is niet zo leuk voor die grote sterke vent
    ik zag je de laatse ook al niet meer
    ik vind het rot voor jou en de rest van de familie
    ik hoop dat je goet knokt er tegen
    bij gelegenheid kom ik bij je langs hou je sterk
    veel liefs van karel en con

    BeantwoordenVerwijderen