Kl*te nacht!!

Om 23.45 ging de telefoon....Robbie; Mam het gaat niet goed met mij,heb zoveel pijn,Elly(verpleegster) is de dokter halen,je hoeft niet te komen hoor wou het je even laten weten.....Ja dag,ik kom eraan!!! Ok Mam klinkt het nog....
Aangekomen in het WKZ breekt mijn hart bij het zien van ons mannetje,zoveel pijn,het word met de minuut erger totdat hij het echt niet meer houd en begint hartverscheurend te huilen en schreeuwen van de pijn(rug,heupen en benen),ik praat in mezelf...rustig blijven Belin maar jeetje wat is dat moeilijk. Het duurde mij allemaal veel te lang de dokter liet op zich wachten,op een gegeven moment was het zo heftig allemaal dat ik op de gele knop heb gedrukt(op aanraden van Elly) binnen no-time stond de kamer vol met verpleegsters,er moet een dokter komen NU!!!...en toen ze er was deed ze in mijn ogen niets! Heb toen even duidelijk gemaakt dat ik het belachelijk vond om hem al 45 min. te laten lijden! Zorg dat hij onder zeil gaat ofzo!! Ik was de wanhoop nabij.....Nog nooit heb ik hem zo gezien,verschrikkelijk! Fred gebeld dat hij ook moest komen,dit trek ik niet alleen....
Uiteindelijk kwam de anasthesist en die gaf hem een dosis Dormicum....he he,eindelijk rust en geen pijn meer...zodra Robbie in diepe slaap is komen bij mij a la minute de tranen....nu mag het....
Fred komt even daarna binnen,ik ga naar de gang....moet even tot mezelf komen.
We staan samen bij Robbie zn bed,zwijgend...ieder met onze eigen gedachtes,angst en verdriet...af en toe een bemoedigend in elkaars handen knijpen,woorden zijn even niet nodig....
Fred is uiteindelijk om 3.00 uur naar huis gegaan en ik ben bij Robbie gebleven. Het was een onrustige nacht en af en toe werd hij toch even wakker van de pijn,ondanks de hoge dosering Morfine en Dormicum,om half 5 deed ik eventjes mn ogen dicht om een uur later wakker te schrikken van het alarm....Robbie was zn bed uitgekomen,had alles slangetjes los getrokken...Pffff schrok me dood,samen met Elly hem weer in bed gelegd want staan ging natuurlijk helemaal niet.
Ik was vastbesloten om niet meer te gaan slapen!
Vanmorgen zijn we naar de rontgen geweest,foto gemaakt van rug,buik en heupen. Nu wachten op de uitslag....word vervolgd!