We hebben genoten dit weekend van het weer samen zijn van ons gezin!
Wat een luxe om het s'morgens wat rustiger aan te doen, Robbie lekker in zijn eigen bed te zien liggen en samen aan de ontbijt tafel te zitten....genieten van de kleine dingen die we zolang gemist hebben!
Na de eerste grote vreugde van het thuis komen van Robbie komen daar ineens ook onzekerheden en de zorg de hoek om kijken......
Die grote roze wolk word dan ineens een stuk kleiner.
Waar we eerst nog de controle hadden in het ziekenhuis of liever gezegd we hadden daar de verpleegkundigen die hem in de gaten hielden en Robbie kon natuurlijk geen kant op in het WKZ, lokt nu de vrijheid......
Robbie is overmoedig...denkt dat het allemaal wel gaat en wil erop uit, logisch natuurlijk want hij heeft dat al die maanden moeten missen maar voor ons als ouders, pfff valt niet mee om een stukje los te laten...dood eng vind ik het!!!
Van de arts mag Robbie, zolang hij zich goed voelt en hoog in zijn cellen zit, naar school....slik!!!
Ineens komen daar allerlei zorgen bij, zou het wel goed gaan, wat als dit, wat als dat???...Loslaten heet dat he???
We gaan voorzichtig beginnen, dinsdag en vrijdag 2 uurtjes naar school, op maandag en donderdag moeten we naar het WKZ, Ik breng Robbie weg en haal hem weer op...fietsen gaat mij nog wat te ver, het is toch 10 km die hij moet fietsen.
Het gezin moet zijn draai weer een beetje vinden,een nieuw ritme creëren......
Het gaat me eigenlijk allemaal iets te snel, 2 weken geleden was hij nog erg ziek en lijkt alles nu in een sneltrein vaart te gaan...het is bijna niet bij te houden!!!
Loslaten.....hoe doe je dat?????
Hoi Belinda
BeantwoordenVerwijderenLos laten is moeilijk en is niet het woord wat ik vaak gebruik.
Vertrouwen is het woord dat ik gebruik.
Er op moeten vertrouwen dat alles goed gaat en vertrouwen dat Robbie de grens duidelijk aangeeft en weet.
Vertrouwen dat jullie er zijn voor iedereen ook jezelf.
De grens vinden om dingen te doen op te zoeken en te ervaren.
soms is het te veel wat gedaan is en dan kom je het vanzelf tegen.
Soms heb je het gevoel dat je de hele wereld weer aan kunt en de volgende dag kom je je bed niet meer uit.
Maar alles staat met het vertrouwen in mens , lijf en gedachten.
Los laten , een plaats geven , vertrouwen het is een gevoel ik hoop dat jullie dat gevoel vinden .
Geniet van het moment nu dat hij weer lekker bij jullie thuis is en dat ook al is de weg nog lang de bergtop langzaam in zicht komt en daar dan de vlag van de overwinning kunt plaatsen.
Groet Marco
Tja, hier dan even een berichtje van de andere kant, de school van Robbie.
BeantwoordenVerwijderenMet veel moeite hebben we moeder en Robbie van elkaar los kunnen krijgen. Robbie zit "lekker" in de klas en had natuurlijk al veel aandacht. Volgens mij gaat ie lekker zo. Die twee uurtjes zullen best wel weer snel voorbij gaan. Weer een stap dichter bij het "gewone" leven. Steeds meer besef ik dat dit niet zomaar "gewoon" is. Geniet van elk moment en zeker van elke goede stap die komen gaat!
Fred Bronkhorst