Gelukkig was dit het geval...de bloedplaatjes waren weer gestegen, het HB was prima en de leuco,s waren acceptabel....opluchting!
Robbie voelt zich verder prima, van de week heeft hij geprobeerd om het zonder het misselijkheids pilletje te doen maar dit gaat niet, de misselijkheid word dan toch te erg zodat hij weer moet overgeven.....dus toch maar even blijven slikken. Wel mag hij de Ciprofloxacine (AB) stoppen, dit scheelt toch alweer 2 pilletjes per dag :)
We kijken enorm uit naar 16 mei, eindelijk klaar met de chemo, toch geeft het ook onrust in mijn lijf...
Het is heel dubbel, we zijn natuurlijk enorm blij dat het zo goed gaat met Robbie en kijken uit naar het "gewone" leven.....aan de andere kant is het natuurlijk super spannend, blijft het goed gaan, zorgen en onrust nemen zo af en toe de overhand, zeker als de bloedwaardes zo aan het schommelen zijn, hoe moet dat dan straks zonder medicijnen schiet het dan door mijn hoofd, ik weet dat ik niet zo moet denken maar kan het op sommige momenten niet helpen......daar ben je moeder voor denk ik dan maar ;)
Ik ga dan ook weer regelmatig naar de maatschappelijk werkster in het WKZ, even mijn onrust uiten, de kleine dingetjes(die heel groot kunnen worden) bespreken waar je tegenaan loopt, gewoon even lekker kletsen zonder dat je je bezwaard hoeft te voelen want ook al lijkt het allemaal goed te gaan en pakken we met zijn allen de draad weer op, de leukemie, de gebeurtenissen van de afgelopen 2 jaar, de zorgen en angst zit nog elke dag in ons koppie en het is fijn om daar over te praten met een onafhankelijk iemand die begrijpt hoe het voelt en snapt waar je tegenaan loopt.
Op het moment dat ik bij haar vandaan kom dan is er voor eventjes weer een paar kilo van mn schouders af en zie ik het allemaal weer wat zonniger :)
Samantha had 2 weken geleden haar spreekbeurt over de Kanjerketting gehouden op school, wat is ze daar druk mee geweest, heel mooi om te zien en te horen hoe zij met haar eigen woorden zo goed kan verwoorden hoe zij het heeft beleeft....super trots op mn meisje!
De Kanjerketting van Robbie moest natuurlijk mee naar school, dus ik heb daar de kralen die we de afgelopen tijd gekregen hadden nog even aan gedaan.....de ketting is nu om precies te zijn, 8.16 meter lang! Kijkend naar de ketting bedenk ik mij hoeveel ellende daar ligt....wat heeft hij veel meegemaakt en moeten doorstaan, en kijk hem nou eens....een grote kerel, bijna 18 jaar en hij heeft het toch maar geflikt!!! Super trots op die kanjer!!!!!
20 maart weer op controle.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten