Op het moment dat je krijgt te horen dat je kind ernstig ziek is, zakt echt de grond onder je vandaan, paniek slaat toe, binnen 1 seconde staat je hele wereldje op zijn kop en niet alleen die van mij maar van ons hele gezin..alles is ineens anders............
Het is dan ook zo ontzettend ontroerend hoe de mensen om je heen met je meeleven, je hulp krijgt van zo velen,tja nu leer je wel om van mensen hulp te aanvaarden...het was niet mijn sterkste punt ;) maar je moet wel, het gezin moet immers door gaan....
We hebben zulke lieve kaartjes ontvangen met bemoedigende woorden, gewoon zomaar om ons te laten weten dat ze aan ons denken, dat doet ons heel goed!!
Ik wil nog even heel speciaal mijn collega,s van Amaris voor Anker bedanken; Ik werk nog maar 7 maanden bij jullie en als ik dan al jullie hartverwarmende kaartjes/mailtjes lees ontroerd mij dat, af en toe even een telefoontje waarin ik mijn ei even kwijt kan, kan niet anders zeggen dan; super bedankt!!!!
Ook de school van Robbie leeft erg mee, regelmatig heb ik contact met school en komen er leraren met leerlingen langs in het ziekenhuis, Guido bedankt!
Een super grote kaart met lieve berichtjes voor Robbie....
Dus bij deze, iedereen hartstikke bedankt voor jullie kaartjes, mailtjes, berichtjes via facebook, berichtjes via dit blog en telefoontjes!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten