En dat is te merken ook, Robbie gaat ineens met grote stappen vooruit :) Zijn mond is goed aan het genezen, de grote wonden zijn verdwenen alleen nog kleine zweertjes die hopelijk ook gauw weg zijn. Zijn keel doet nog wel zeer maar gaat ook beter, slikken gaat weer al is het nog wel wat pijnlijk.
Gisteren een gesprek gehad met de arts, zij is erg tevreden met het "gezond gedrag" van het beenmerg, het feit dat de cellen alweer lekker opkomen en de boel geneest is een goed teken!
Blok 3 staat alweer op de loer maar tot die tijd gaan we proberen te genieten.
We hebben nu met de arts afgesproken dat als Robbie zich "goed" voelt, hij niet meer aan de morfine zit en de cellen hoog genoeg zijn, hij weer s'middags naar huis kan.
De artsen zien aan Robbie dat hij daar enorm van opknapt en willen proberen hem zoveel mogelijk, waar kan, thuis te hebben....is dat even fijn nieuws!!!!!
Gisteren is dan ook de morfine afgebouwd, wel krijgt hij nog antibiotica welke eigenlijk 4 x per dag via het infuus moet inlopen maar voor Robbie passen ze de dosering aan en gaan het 2x per dag laten inlopen zodat hij tussendoor naar huis kan.
Het geeft ons een enorm goed geveol dat de artsen zo fijn meedenken en Robbie niet "onnodig" in het ziekenhuis laten verblijven....is toch weer een opsteker!
Gisteren werd ik weer even keihard met mijn neus op de feiten gedrukt.
Zat ik even beneden in de hal koffie te drinken met andere ouders van onze afdeling, komt de vader van een jongen van onze afdeling vertellen dat hij zijn laatste uurtjes is ingegaan.....BOEM.....alsof iemand mijn keel dicht kneep.
Ja...dit is dus de realiteit...zo hard...zo oneerlijk!!!!
Ik was helemaal van slag....2 families in 1 maand tijd hebben afscheid moeten nemen van hun kind, hoe vreselijk is dat en te gelijke tijd moet je dan heel erg aan je eigen kind denken en hoe hard ook....niemand kan ons garanderen dat het allemaal goed komt....en dat is beangstigend.....heel erg beangstigend!
Gisterenmiddag ook nog even met de maatschappelijkwerkster gepraat, dat was even fijn.
Wij geven de moed zeker niet op...met Robbie gaat het momenteel goed en blijven ook zeer positief maar op zulke momenten word je wel weer met je beide benen op de grond gezet......keihard!
Hey Belinda, Fijn om te lezen dat het nu weer de goed kant op gaat met Robbie. Het is allemaal erg heftig, maar gelukkig zijn er ook betere tijden. Het is dan ook vreselijk om te lezen dat ouders afscheid moeten nemen van hun kind, daar moet je niet teveel bij stilstaan, maar kan me voorstellen dat dat toch gebeurd. Het is een ..... ziekte. We hopen dat Robbie thuis kan opknappen. Geniet van elkaar en we blijven duimen. Toi,toi,toi,
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van Aad en Edith, Philip, Kenneth en Tanya en poot van Kyra
Hoi Belinda,
BeantwoordenVerwijderenFijn dat er weer eens goed nieuws is. Houd je maar vast aan die zonnestraaltjes en geniet ervan.
Houd moed; wij denken aan jullie!
Liefs,
Nelleke