Tja rust...wat is dat????
Het is ons mannetje gewoon niet gegund...weer misselijk, overgeven en veel pijn...
Ging het de afgelopen week zo goed, hij was niet meer misselijk na de laatste opname waar hij vocht en kalium gekregen had.
Gisteren op controle geweest bij de arts, de bloedplaatjes waren erg laag dus er moest een transfusie gegeven worden.
Ook het kalium gehalte gemeten, deze was niet schrikbarend laag...wat veroorzaakt toch die misselijkheid, pijn in zijn rug en hoofd......heel duidelijk, de artsen weten het niet!
Robbie heeft momenteel veel last van zijn huid, enorme striae, echt hele brede littekens, ze scheuren soms waar je bij staat!! Het doet hem zeer en het voelt niet fijn om te zien dat je lichaam zwelt en "scheurt".
Ook dat is zeer frustrerend voor hem, hij word maar zwaarder, eet nog niet de helft van wat hij normaal at en de artsen weten niet hoe het komt, wel zijn we gestopt met de pijnstiller Lyrica want deze kan gewichtstoename veroorzaken(fijn!) en zijn we weer overgestapt naar de Tramal.
De arts gaf aan dat ze achter de schermen heel druk met Robbie bezig zijn, veel overleg hebben maar ze komen er niet achter wat het nou toch is, zegt ze nog doodleuk; dit zouden je goede weken moeten zijn...tja tis maar net wat je goed noemt...zucht.....
Vandaag ging het niet lekker...de hele dag in zijn bed gelegen...pijn, misselijk en overgeven...
En dan staan daar ook nog die rottige pillen die hij moet innemen en dat vreselijke drankje Trisporal!!!(wat heeft hij daar een hekel aan) Voor het eerst zei hij, ze geven me maar een sonde hoor, ik slik die troep niet meer en anders neem ik het gewoon niet, als moeder probeer je dan toch maar te sussen, dat het beter is om het te nemen...helaas moest hij na het drankje gelijk overgeven :((((
Net na het overgeven keek ik hem aan.....zijn gezicht is getekend, je ziet aan hem dat hij het zat is, de fut is eruit, de wanhoop in zijn ogen, gatverdamme!!
Donderdag weer op controle komen in het WKZ, ze willen Robbie toch nog graag zien nu hij in Aplasie is...word weer vervolgd..............
weet even niet zo goed wat ik moet zeggen. Wat vervelend dat hij weer misselijk is en pijn heeft, hoop zo voor jullie dat hij weer wat opknapt en dat de dokters er snel achter komen, waar dit allemaal vandaan komt en jullie dan ook weer normaal kunnen doorgaan met de procedure. heel veel sterkte gewenst en we leven met jullie mee liefs monique en familie
BeantwoordenVerwijderenBeste allemaal,
BeantwoordenVerwijderenje zou door al die nare ellende bijna vergeten dat de leukemie tot nog toe aan het verliezen is. Dit is de weg naar verder herstel en beterschap, maar ach, wat zal dat besef steeds weer op de achtergrond verdwijnen als de bijwerkingen zo heftig zijn. Kijk af en toe achterom en zie hoe de kanker de strijd verliest. Jullie niet, jullie zijn de winnaars. Ook al betaal je een hele zware prijs om dit te bereiken en af te ronden.
Hou vol!